انتخابات مفهوم بسیار کلیدی است که بسیاری از نظریه های علم سیاست و علم اجتماع به آن پرداخته و آن را در کانون نظریه خود قرار داده اند. انتخابات در لغت به معنی برگزیدن و گزینش کردن است. برخی از حقوقدانان اساسی، انتخابات را به عنوان ابزاری برای اعمال اراده شهروندان در اداره کشور تعریف کرده اند. انتخابات روش اعمال حق حاکمیت مردم یا اصحاب رای در سرنوشت خودشان است که گاه به صورت گزینش نمایندگان و حکمرانان ظهور می یابد و گاه به شکل همه پرسی که ناظر به رد یا قبول امری در عرصه عمومی است.
پیروزی انقلاب اسلامی نقطه عطفی در تجربه نوین مردم سالاری دینی در عرصه حقوقی- سیاسی بوده است. یکی از دستاوردهای بزرگ انقلاب در عرصه داخلی، فراهم کردن زمینه مشارکت واقعی مردم در همه عرصه های حکمرانی است. یکی از مهمترین مصادیق مشارکت، مشارکت سیاسی از بستر انتخابات است که در میثاق ملی ایرانیان(قانون اساسی)، ساز و کارهای اجرایی و تحقق آن مورد تاکید قرار گرفته است.
در سایه تدابیر حکیمانه معمار بزرگ انقلاب اسلامی و اعتماد ایشان به ملت انقلابی ایران، همه ارکان نظام جمهوری اسلامی بر پایه مشارکت مردم و سازوکار انتخاباتی شکل گرفت. چگونگی رجوع به آرای عمومی و برگزاری انتخابات در انقلاب اسلامی در قیاس با سایر انقلابات مهم تاریخ، یگانه، بی نظیر و مایه مباهات است. از حیرت انگیزترین رویدادها، برگزاری اولین انتخابات تنها به فاصله حدود دو ماه پس از پیروزی انقلاب و تعیین نوع نظام سیاسی توسط مردم است. در اولین سال پس از پیروزی انقلاب (یعنی سال1358)، پنج انتخابات بزرگ در کشور برگزار شد و ملت بزرگ ایران، آگاهانه و آزادانه، نوع رژیم سیاسی، قانون اساسی، ارکان نظام و مسئولان آن را در سایه همه پرسی و انتخابات تعیین و انتخاب نمودند. نظام جمهوری اسلامی ایران در طول حیات چهار دهه ای خود در مقایسه با سایر نظام های حکومتی دنیا، در زمره کشورهایی قرار دارد که بیشترین انتخابات را تجربه و برگزار نموده است.
در جمهوری اسلامی، شرکت مردم در انتخابات بر پایه ضرورت عقلی و اعتقادی استوار است و ملت ایران، حضور در انتخابات را هم حق شهروندی و هم تکلیف ملی، دینی و انقلابی می دانند؛ به گونه ای که حتی در سختترین شرایط نظیر دوران جنگ تحمیلی، برگزاری به موقع انتخابات و مشارکت حداکثری در اولویت بوده است. در نظام مردمسالاری دینی اساساً تحقق هیچ امری بدون همراهی و حمایت مردم میسر نیست.
در ام القرای جهان اسلام و محور جبهه مقاومت، انتخابات سراسری چهارگانه(ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان رهبری و شوراهای اسلامی شهر و روستا) برگزار و مردم با نظر و اراده آزادانه خویش، مسئولان نهادهای اجرایی، تقنینی و تصمیم گیری کشور را انتخاب می کنند. به تعبیری دیگر، اداره ملک و ملت به صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط خود مردم صورت می گیرد و نظام حکمرانی کشور، مبتنی بر خواست و اراده ملت است.
نظام جمهوری اسلامی به انتخابات به عنوان فرصتی برای تقویت ارکان مردمسالاری اسلامی و انتخاب حکمرانان صالح، خبره و شایسته که منجر به چرخه درست گردش نخبگان می شود؛ نگریسته و خواهان آن است که انتخابات به شایستهترین حالت(پرشور، رقابتی و در سلامت و امنیت کامل) برگزار گردد. علم و عمل سیاسی بشری و همچنین سابقه انتخاباتی نظام مقدس جمهوری اسلامی نشان داده است که برگزاری انتخابات با رعایت راهبردهای یاد شده؛ حلال مشکلات، برهم زننده توطئه های دشمنان و زمینه ساز رشد و پیشرفت همه جانبه کشور خواهد بود.
برگزاری انتخابات سالم، امن، رقابتی و با حضور گسترده مردم؛ فصل الخطابی برای بددلان و بدخواهان انقلاب اسلامی خواهد بود و به مانند 44 سال گذشته، انقلاب و نظام را در برابر توطئه ها ایمن می سازد و پلی برای حل سریع تر مشکلات جامعه و تحقق پیشرفت در همه عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایجاد می کند. انتخابات به عنوان «لیله القدر نظام»، به دلیل داشتن کارکردهای سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اقتصادی دارای اهمیت اساسی بوده و به همین دلیل همواره موردتوجه جدی دوستان و دشمنان انقلاب بوده و خواهد بود.
بصیرت انتخاباتی یعنی شناخت راهبردهای دشمن و تبیین آنها برای دیگران و تلاش برای اینکه راهبردهای نظام تحقق یابد. در انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری، اهداف و سناریوهای دشمنان انقلاب درست در نقطه مقابل راهبردهای نظام قرار گرفته که باید به درستی آنها را شناخت و تبیین نمود. از مهمترین سناریوهای دشمن در انتخابات می توان به دو مورد اشاره نمود: «تلاش در جهت عدم برگزاری انتخابات و یا برگزاری انتخابات با مشارکت حداقلی.»
انتخابات عاملی برای خنثیسازی بخشی از تبلیغات و توطئههای جبهه دشمنان علیه نظام اسلامی محسوب می شود. به عبارت دیگر، برگزاری انتخابات در ایران نشان از توسعه روندهای مردمسالارانه با محتوایی غیرغربی دارد و خنثیکننده بخشی از تبلیغات ایرانهراسانه محسوب می شود و به هیچوجه، مایه خشنودی و رضایت دشمنان نظام اسلامی نیست و نخواهد بود.
انتخابات یکی از بسترهای مهم کشورداری است که در آن تقابل جدی میان اهداف دشمن با راهبردهای نظام پدید می آید. دشمنان به دنبال خارج کردن مردم از همه صحنه های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بویژه از حوزه انتخابات، ناامیدسازی و بدبین سازی مردم نسبت به مسئولان و مشارکت حداقلی مردم هستند. در مقابل، نظام جمهوری اسلامی برابر درس امام خمینی(ره)، به دنبال به صحنه آوردن مردم در همه عرصه ها بویژه انتخابات است.
بنابراین مشارکت پرشور و گسترده مردمی در صحنه انتخابات اهمیت بسیار بالایی در نظام جمهوری اسلامی دارد. برای پاسخ به چرایی آن، باید به نتایج و برکات مشارکت پرشور مردم در انتخابات و در مقابل به پیامدهای مشارکت پایین مردم توجه نمود. آثار و برکات مشارکت گسترده مردم در انتخابات عبارتند از: «ایجاد حماسه سیاسی، ارتقای اقتدار و امنیت کشور، ایجاد همبستگی ملی و ناامید شدن دشمن، مایه پیشرفت، عامل استحکام و اعتبار کشور، تزریق خون تازه در رگهای نظام، پایه تحول وحلال مشکلات و تضمین جمهوریت و اسلامیت نظام»؛ در مقابل، مشارکت حداقلی مردم در انتخابات پیامدهایی سوء دارد که عبارتند از: «تضعیف استحکام و اقتدار نظام، امیدوار شدن و افزایش طمع ورزی دشمن، پایین آمدن انسجام و اتحاد ملی، تضعیف توان دیپلماسی و چانه زنی در عرصه بین المللی و به مخاطره افتادن امنیت کشور»
نتیجه؛ در آزمون بزرگ انتخابات روز ۱۱ اسفند ۱۴۰۲، با حضور اثرگذار و پرشور مردم در صحنه و برگزاری انتخابات مشارکتی، رقابتی، سالم و امن، پیروزی از آن مردم وفادار و آزاده ایران و شکست از آن دشمنان بد طینت ملت ایران خواهد بود.
ارسال نظرات